bu kadar çok plastiğin, metalin, betonun içinde yaşamak... bu kadar anlamsız şeyi her gün tekrar ve tekrar yapmak... nasıl katlanıyoruz buna, nasıl oluyorda etrafımıza bakıp yaşamaya devam edebiliyoruz? ya da tam tersinin cevabı var mı?
elime yüzüme bulaşıyor bu günler benim
9 yıl önce
1 yorum:
Katlanıyoruz...
Sıkılıyoruz, ütüleniyoruz, asılıyoruz, kuruyoruz...
En sonunda eskiyip, küçülüyoruz. Hiç büyümeseydik keşke, bu kadar şeyden sonra gene küçüleceksek...
Yorum Gönder