döngü

aynı yere, aynı yerde dönersin hep. kendinin dışında ama hep kendinin içinde. kelebeklerin uçtuğu, taşların oturduğu aynı yerdir midende. kendi kuyruğunu yutan bir yılan misali yaşamak...kafanı çarptığın duvar bir zamanlar uyuduğun yastıkla aynıdır. bir gün parfüm bir gün nem kokar. gülerken hep ağlamaktan korkarsın, belki de haklısın korkmakta, aşk da ayrılık da canını yakar. kısır döngülere mahkum bedenin de yüreğin de. yaşamın kendisi bile kısırlıktan korkar. aklından yüreğine, ordan kalemin ucuna kadar gelenler siyah mürekkebe takılır kalır. hiç bir kağıt sevmez döngüleri, harfler akmak ister. dünyalıların işi oyun oynamaktır. gittikçe artar oyunlar, insan en az çocukken oynar.

aşklar mı?

aşklar mı diyordun,
anladım
senin incindiğin,
benimse
yollara düştüğümdür yeniden

ahmet telli