yazmak

az yazıyormuşum. belki de yazacak pek fazla bir şeyim olmadığı içindir. bu son yalana kendimi bile inandıramam. tuşlara basarak yazma fikri plazma ekranlarda manzara izlemek gibi. bir dolma kalemin eldeki hissi, saatlerce yazdıktan sonra işaret parmağından yükselen bir nasır olmadan yazmak gerçek gibi gelmiyor. zaten on parmak da yazamıyorum, yetişemiyorum düşüncelerimin hızına.