isimsiz

hiç bir şeyin gerçek bir adı yok bu şehirde. üzerine basılan etiketlerden ibaret eşyalar, insanlar hatta kavramlar. duyguların bile etiketleri var. saf olan hiç bir şey yok. markalarla seslenmek, markalarla ses vermek daha kolay daha acısız daha yüzeysel. derinlik neden korkutur, balık olmak bu kadar mı zor? üstelik derin olmayan her şey yetersizken... canın çok yanmıyorsa asla çok mutlu olamayacaksın, belki bu kadar derinde mutluluk da yoktur. yine de derin bir acıyı yetersiz bir neşeye tercih ediyorum. kaygısızlık uzak bir düş ve her düş gibi hayal kırıklığı yaratmaya mahkum.