ait

bir adile naşit-münir özkul filmi gibi olsa hayat. koltuğun bir köşesinde, çizgili pijaması ve yün yeleğiyle münir özkul, diğer köşesinde basma elbisesi ve elinde kasnağıyla adile naşit. soba yansa, üzerinde fokurdayan bir güğüm olsa. ben kıyısında otursam, sobada kızarttığım bir parça ekmeği kemirsem. onlar aralarında mırıl mırıl konuşurken tatlı bir hayale dalsam ama oradan başka hiç bir yerde olmayı istemesem. ait olsam...